Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch voert al enige tijd campagne tegen onvrijheid en onderdrukking in Azerbeidzjan, het land waar het komende Eurovisie Songfestival plaatsvindt. Maar hoe politiek kan een liedjescompetitie zijn?
Naast gedwongen huisuitzettingen voor de bouw van een gloednieuwe arena voor het zangfestijn, vraagt Human Rights Watch aandacht voor de onderdrukking van journalisten en critici in Azerbeidzjan. Volgens hun berichtgeving worden dergelijke oppositionele krachten in het land bedreigd en gemarteld.
Human Rights Watch roept de EBU (European Broadcasting Union, organisatie van Eurovisieomroepen) op om krachtiger stelling te nemen tegen de situatie in Azerbeidzjan. Een woordvoerster van de TROS heeft gezegd dat de omroep de mensenrechtenkwestie met andere West-Europese omroepen binnen de EBU heeft aangekaart.
Binnen de EBU moet een compromis gevonden worden tussen alle deelnemende landen, van Rusland tot IJsland. De EBU is dan ook gematigd kritisch: Azerbeidzjan schendt mensenrechten, maar dat heeft niets te maken met het Songfestival.
Ik vind dat een logisch compromis. Het zangfeest is geen echt politiek evenement. Natuurlijk speelt (omroep)politiek op de achtergrond altijd een rol bij grote internationale evenementen, maar het is niet de hoofdzaak en geen taak van omroepen.
Het feit dat het Songfestival zorgt dat er nu, mede dankzij organisaties als Human Rights Watch, extra aandacht is voor deze afschuwwekkende praktijken vind ik goed en urgent.
Maar ieder heeft hierin zijn eigen rol. Het is niet de taak van een publieke omroep om politiek te bedrijven. Daar hebben we onze regering en Tweede Kamer voor. Ik vind het uitstekend dat de TROS optrekt met andere West-Europese landen binnen de EBU, en de zaak binnenskamers aanhangig maakt. Meer kunnen zij volgens mij niet doen.
Gisteren kwam HRW met de video ‘Azerbaijan and Eurovision: Behind the Propaganda’:
De video bevat enkele gewelddadige beelden die niet geschikt zijn voor kinderen.
