Van Armin van Buuren tot Within Temptation, van André Rieu tot Vengaboys
Een interessante discussie op NLpop naar aanleiding van het nieuwtje dat Sharon Doorson een poging gaat wagen om te scoren in de Verenigde Staten. Een moedige stap, heel spannend. Ik, met de meeste bezoekers die reageren, gun het haar van harte.
We moeten het wel in perspectief zien. De Amerikaanse markt is gigantisch. Bij het scoren van een grote hit spelen veel factoren mee, maar in principe is het goed mogelijk om daar zonder notering in de charts toch meer te verkopen dan hier in Nederland.
Begin februari stond in de Volkskrant een interessant artikel over Nederlandse kunst en cultuur in het buitenland. Naast onder meer architectuur, schilderkunst, design en film, werd ook de muziekexport besproken. Tekst: Rob Gollin, graphic: Thijs Balder.
Enkele passages uit het artikel over Nederlandse muziek:
In de muziekwereld, zeker in de populaire varianten, lijkt een springmatras gevuld met belastinggeld minder noodzakelijk. Een zelfgemaakt clipje op YouTube kan onbekenden ineens naar sterrenstatus katapulteren. Er zijn wel programma’s voor presentaties op muziekbeurzen als South by South West in Austin. Tot een grote doorbraak van een Nederlandse band heeft dat nog niet geleid.
Maar zonder hulp lukt het dus ook. Al zeven jaar achtereen registreert Buma/Stemra een stijging van de muzikale export, in 2011 zelfs met 23 procent. Vaandeldragers zijn dj’s Armin van Buuren, Tiësto en Afrojack. André Rieu met zijn Johan Strauss Orkest zit ook in de kopgroep (…) de internationale waardering van violiste Janine Jansen en de dirigenten Bernard Haitink en Jaap van Zweden (…) Vaak vergeten, maar behoorlijk substantieel, is de bijdrage van gothic metalbands die volle zalen trekken tot in Zuid-Amerika en Azië.
Wie zoekt naar een onderling verband, komt al snel uit bij de vaststelling dat binnen de verschillende genres het veilige midden wordt bewandeld. Dat krijg je al snel, met een beperkt thuispubliek. In de kritiek duikt geregeld het verwijt van weinig originaliteit op. De Haagse band Golden Earring, die in de jaren zeventig en tachtig hits scoorde in Engeland en Amerika, heeft een andere verklaring.
Bassist Rinus Gerritsen: ‘Wij missen een bepaalde traditie in eigen land, zoals de Fransen bijvoorbeeld wel het chanson hebben. Toen wij begonnen, was er alleen de smartlap. Als jonge muzikant zet je je daar tegen af. Dan kijk je liever naar de landen waar het echt gebeurde. Waar moesten wij anders uit putten?’
Wat mij opvalt is dat zowel in het artikel als ook hier op NLpop nog vaak Shocking Blue en Golden Earring worden aangehaald, terwijl dat toch een hele andere tijd was en ‘we’ daarna in de VS mooie successen hebben geboekt met 2 Unlimited en Vengaboys.
Tegenwoordig breiden Nederlandse artiesten en bands hun territorium geregeld uit naar Duitsland. Een veel grotere markt. Denk aan Jan Smit en bands als Di-rect en A Silent Express. Maar bijvoorbeeld ook Wouter Hamel in Azië, en Caro Emerald in talloze landen.
Leadzanger Marcel van Di-rect: ‘Alleen in Berlijn kan je denk ik al zestig keer spelen, hier in Nederland heb je, als je het goed hebt, misschien honderd gigs in een jaar of zo, dus wat dat betreft worden je speelmogelijkheden heel erg uitgebreid.’ (video)
Dat geldt nog meer voor de VS. De muziekindustrie is daar zo groot dat artiesten ook veel kunnen werken, en dus succesvol kunnen zijn, zonder hoge notering in de algemene hitlijsten. Armin van Buuren heeft de Billboard Hot 100 nog nooit gehaald, maar die zouden we echt niet als geflopt wegzetten. Bovendien, wat niet is kan nog komen.
Het is sexy nieuws. Artiesten die een poging wagen om het in Amerika te maken. Hetzelfde geldt trouwens voor acteurs. Met het hebben van hoge verwachtingen is niets mis. Maar ik vind dat ook als die niet helemaal waargemaakt worden, we als Nederlands publiek best wat milder mogen oordelen. De poging op zichzelf verdient al hulde!
We moeten eerlijk zijn; als het Sharon gaat lukken dan zou dat een klein wondertje zijn. Ik vind dat ze de stap veel té snel maakt. Natuurlijk gun ik haar ‘t beste.
Dat Eva Simons enige bekendheid in Amerika heeft verworven komt vooral door samenwerking met Afro Jack & Will Iam. De samenwerking met Pepsi Cola zal haar naamsbekendheid alleen maar vergroten … evenals het verzorgen van het voorprogramma van Beyoncé.
Eva Simons doet alleen het Nederlandse voorprogramma van Beyoncé, BéTé.
Of dat in VS doordringt…
Oeps
Bedankt voor de correctie.
Graag gedaan.
Waar is DO? Wellicht er niet in opgenomen omdat het een half duits half nederlandse productie was?
Waarschijnlijk omdat het een cover/bewerking was van een Bryan Adams-nummer en zij enkel als feature meewerkte. Het was een single van DJ Sammy. This Is Love van will.i.am ft Eva Simons staat er ook niet bij. Evenals bijvoorbeeld de Junkie XL bewerking van de Elvis-song A Little Less Conversation.
Inderdaad die miste ik ook. Junkie XL. Daar scoorde hij toch dik mee met die Elvis bewerking in VS.
Leuk artikel overigens, Marcus.
HEAVEN – US Billboard Hot 100 – 8
Erg interessant artikel! Laten we hopen dat het Sharon Doorson lukt
Vengaboys en 2 Unlimited.. Mijn jeugdhelden haha.. Nice!
Met Nederlandse mainstream pop zal het nooit wat worden in de VS. Een hoge uitzondering daargelaten. Zodra er tekst bij komt kijken, doen NL artiesten niet meer mee. Slecht Engels, niet inventief, niet dicht op de woordtrend, etc. Het verschil met (echte) Engelstalige popartiesten is veel te groot.
In de dance kunnen we wel mee (tekst speelt hier nauwelijks een rol) en er kan bescheiden succes worden geboekt in de bekende niches (bv hardrock van Epica).
Daar zit wat in, Kamper. Het schrijven van Engelstalige teksten wordt nogal eens onderschat in Nederland. Voor ons klinkt iets al gauw ‘internationaal’, terwijl zwakke teksten vaak een barriere kunnen zijn voor de Engels sprekende landen.
Epica is geen hardrock band, Kamper.
Dat is toch echt metal. Ja, dat is een wereld van verschil.
Wat is het verschil dan, Ronald?
De toonzetting van de instrumenten, snelheid, manier van zingen o.a.
Begrijp ‘t nog niet echt. Wanneer is iets Metal en wanneer Hard Rock?
Wat hardrock en heavy metal gemeen hebben is het volume, dat speelt bij beiden een belangrijke rol. In de metal ligt de nadruk op het ‘boze’element met donkere geluidsmuren of supersnelle drumritmes.
In hardrock staat toch meer de melody centraler.
Dan heb je natuurlijk ook nog Death metal, dat is echt meer agressieve muziek war de zang onverstaanbaar is. Bands als Obituary, en Six Feet Under zegt al genoeg.
Laat ik het zo zeggen dat ik blij was dat Obituari albums enz. hier het huis uitgingen en mee verhuisde met mijn zoon.
Respect Geesje. Serieus. Dat is aardig uitgelegd, chapeau.
Zo is het inderdaad een beetje. Metalbands stemmen hun gitaren enzo meestal nog lager dan normaal. En veelal gebruik van mineuraccoorden, itt tot hardrock die de vrolijke majeur accoorden gebruikt. Metal heeft inderdaad een duisterder geluid. Hardrock maakt over het algemeen gen gebruik van double bass, in metal is dat haast gebruiksgoed. Snel opvolgende drumsalvo’s of drumritmes zoals Geesje zegt heten dan blastbeats.
En dan de onderwerpen inderdaad, in hardrock gaat het toch meer over alledaagse dingen en liefdesperikelen, in metal worden de wat duistere thema’s aangesneden of bijv. religie-kritische teksten.
Een band als Iron Maiden heeft bijv oude Engelse sages en mythisch figuren op muziek gezet. ‘Grunten’ heet de onverstaanbare zang die Geesje beschrijft. In hardrock heb je dat niet. Grunten is overigens een van de moeilijkste vocale technieken.
Geesje. Vond je die muziek wat?
Heb je daar wat aan, Johan?
Nou vond ik die music wat? Niet echt! Maar mijn zoon zat jaren in een death-metal bandje als zanger! Dus zoals je begrijpt heb ik vele jaren dat aangehoord en de hemel in geprezen als liefdevolle moeder. Iron Maiden was ook een favoriet van hem. Kon inderdaad even niet op de naam komen hoe ze de zang noemde, en om hem daar even over te bellen ging me net iets te ver. Haha!!
Het is zo inderdaad wat duidelijker voor Johan.
Dank jullie wel voor de meer dan aardige uitleg, Geesje en Ronald!
Had natuurlijk wel een beetje een idee, maar nu wordt het nóg duidelijker. Zo wist ik al wat Grunting is, maar wist niet van de lager gestemde gitaren. Heb inmiddels begrepen dat het hierbij soms om Baritone gitaren gaat, die een lagere stemming hebben dan gewone gitaren.
Dit genre is niet echt mijn ding, maar er zitten wel goeie bands tussen.
Inderdaad leuk om zo te lezen. Daarom is het juist zo jammer dat Ronald alles wat met een talentenjacht te maken heeft met de grond gelijk maakt. Dit zou ik namelijk nooit doen( en heb ik ook nog nooit gedaan ) met deze muziek stijl. Waarom zou ik? Terwijl het zeker niet mijn ding is. Ik respecteer iedereen zijn of haar smaak.
En als een een nederlandse metalband door zou breken in het buitenland, zou ik alleen maar trots zijn. Het is toch fantastisch dat een nederlands produkt aanslaat in het buitenland. Dit punt probeer ik hier wel vaker te maken. Ik hoop dat je dat begrijpt Ronald.
Wete je hoe het bandje heette waar je zoon zanger van was, Geesje? Daar ben ik dan toch nieuwsgierig naar.
Bart. Er zijn genoeg Nederlandse metalbands die het erg goed doen in het buitenland. Teveel om te noemen eigenlijk. Als je de scene kent, is dat bekend.
Ik ben er totaal niet bekend mee. Maar dat is alleen maar mooi. Ik ga toch meer voor het commerciele. En dan, tja, hoe noem je dat, commerciele rock / pop. Mijn favoriete muziek komt toch echt uit de jaren 80. Rock / Rockballads. Mag ik nog steeds graag naar luisteren. Whitesnake / Poison / Bon Jovi / Foreigner noem maar op.
De bands die jij noemt vallen allemaal onder het kopje hardrock, Bart.
Niks mis mee, overigens, prima bands. Alhoewel Bon Jovi duidelijk over het hoogtepunt heen is…
Bryan Adams mag ik overigens ook graag naar luisteren. Heb al een aantal keren zijn concert bezocht. Een concert zonder special effect. Gewoon lekker in z’n spijkerbroekje en met z’n gitaar muziek maken. En daar gaat het uiteindelijk om.
Bart en Ronald, Foreigner, BonJovi vind ik eerder softrock.
Meer mijn ding dan de ‘hardere’ bands, hoewel ik enlele tracks van Nine Inch Nails zeker kan waarderen.
Ja, daar dacht ik ook eerder aan. Blijft leuk om te horen. Hoe vaak je het ook al hebt gehoord.
Nine Inch Nails. Toffe band. Dat is dan weer industrial overigens.
Regelmatig live gezien, ‘ruige’ feestjes waren dat.
Pitfall
Terug naar juffouw Doorson. Zij zit in het (euro)dance genre. Zij zou dus best succes kunnen boeken in de VS (als featuring dan). Maar de kans daarop zou ik ook al niet overdrijven. De concurrentie van andere eurodance is moordend.
de tijd zal het leren
Nee, die kans is echt klein. Doorson is een aardig zangeresje, met ditto liedjes, maar niet goed genoeg voor de USA markt. Daar is zoveel talent, dat het Amerikaanse publiek in feite ‘verwend’ is.
Doorzon is imo toch ook teveel mainstream pop om iets in de USA te bewerkstelligen. Ik denk bovendien dat ze hier vooral goed scoorde door de vlotte productie, niet omdat ze nou zo’n fantastisch zangeres is of dat haar liedjes geweldige teksten bevatten. Daar prikken ze in het buitenland echt wel doorheen.
Verder eens met wat Kamper zegt, ik denk dat Nederlandse artiesten voor de komende tijd alleen in niche genres weleens een sporadisch succes in de Billboard kunnen boeken. Het is niet anders, daarvoor is onze popcultuur van een te laag niveau (vergelijk het eens met Scandinavische landen).
Om nog maar te zwijgen over de – voor Nederlandse begrippen professionele – videoclips van Doorzon. Met zulke clips schop je in Amerika écht nog geen deuk in een pakje (zachte) boter!
leer eerst der naam maar eens goed te spellen, voordat je kritiek levert
Beetje riskant Yoshi, iemand aanvallen op z’n spelling… 😉
haha inderdaad:P
Pingback: 使白发变黑发的秘方
Tip @Yoshi; wellicht handig om wat minder impulsief te reageren op berichten. Lees ze eens 2 maal om ze goed te begrijpen.
Dat ik Doorzon schreef ipv Doorson heeft te maken met GEWOON / DOORSNEE … voor Amerikaanse begrippen vind ik haarvideoclips té gewoontjes om aldaar mee te scoren. Het woord Doorzon komt van Doorzonwoning …. woningen voor de doorsnee familie.
Weer wat geleerd
wat maf…
Also see:
http://muziek-en-film.infonu.nl/diversen/145757-nederlandse-successen-in-de-amerikaanse-hitparade.html