Ellen ten Damme in Paradiso: Hard werken betaalt zich uit

Wat was Ellen ten Damme gisteren dankbaar en blij. Voor het eerst op eigen naam in de grote zaal van Paradiso. Bijna duizend kaarten in de voorverkoop weg, beide balkons open en een nagenoeg uitverkocht optreden. Het is iets waar ze jarenlang van gedroomd moet hebben, maar anno 2010 is het dan eindelijk werkelijkheid geworden. Het werd een emotioneel doch prachtig concert.

Als er iemand hard voor heeft gewerkt, dan is het wel Ellen ten Damme. Ik zag haar eens in 2001 in Het Kasteel in Alphen aan den Rijn, toen ik een verslag schreef voor het lokale huis-aan-huis-krantje. We waren instant verkocht voor het podiumbeest en diezelfde avond werd de toen actuele cd I Am Here gekocht.

Ellen zat toentertijd bij Sony, die met I Am Here een soort lokale powervrouw in huis te hebben gehaald. In navolging van internationale superartiesten als Alanis Morissette, Sheryl Crow, Fiona Apple en Melissa Etheridge. De verwachtingen bij de platenmaatschappij waren torenhoog gespannen, maar van I Am Here zijn amper 5000 stuks verkocht – met de platenverkoop van toen een zeer schamel aantal.

Ellen ging echter onvermoeibaar door, al werden de zaaltjes wel steeds kleiner – net als het publiek. Hoewel ik I Am Here echt een heel goede cd vond (en vind), dacht het grote publiek er blijkbaar anders over.

De omslag moet gekomen zijn in De Parade, het rondreizende festival in de zomermaanden. Ellen stond na afloop van een populair theaterstuk en verkocht avond aan avond moeiteloos de tent drie keer uit met een combinatie van eigen werk, covers en wat acrobatiek. Want naast zingen en kleinkunst heeft ze ook haar hele leven actief turnen beoefend. Op je handen lopen, spagaten en meer van dat werk.

Ellen zou nog vele jaren op De Parade optreden met telkens veel succes, later met voornamelijk Duitstalig repertoire. Een logisch gevolg was een theatertoer: Von Kopf bis Füss. Die toer werd een succes en ging zelfs in reprise. Theaterproducent Henk van der Meyden kreeg het ook door en vroeg Ellen voor Circus Stiletto in theater Carré. En toen kreeg Ellen opeens een paginagrote recensie in De Telegraaf, items in RTL Boulevard en bovenal lovende recensies.

Het Nederlandstalige album Durf Jij dat eind vorig jaar uit is gekomen, is ook een succes. Al ruim een half jaar in de Album Top 100 en langzaam maar zeker op weg naar de gouden status. Een album met kleinkunst-achtige liedjes die vooral in het theater goed tot zijn recht komen. Maar die met de rockband van Ellen ook prima in een club kunnen – als Paradiso.

Nu zeggen heel veel artiesten dat ze het tof vinden om in Paradiso op te treden. Het is één van de mooiste zalen van ons land en ook een zaal waar vrijwel elke grootheid eens optrad. Maar Ellen ten Damme kon gisteren niet genoeg benadrukken hoe zeer ze het waardeerde dat al die mensen voor haar waren gekomen. “Ik bedenk me opeens dat het hier jaren terug begon met Durf Jij, toen opgenomen voor een programma van de NPS”, memoreerde ze opeens in de toegift.

Het was mooi gisteravond. Al bij het derde nummer Misschien krijgt ze de zaal muisstil na twee pittige openingsnummers. Dief in de Nacht – met het smartlappenrefrein – krijgt de zaal weer deinend. En het middenstuk met De Ellen ten Damme-blues, Ik moet naar rehabilitatie (nee nee nee) en Fight for Your Right van de Beastie Boys gaat het dak eraf. Om vervolgens weer eigenzinnige liedjes als De Koningin van Frankrijk en Feestje te zingen.

Ze heeft er jarenlang keihard voor gewerkt. En eindelijk betaalt de investering zich terug. Mooi om te zien.

Ellen ten Damme live is volgende week nog te zien in De Effenaar in Eindhoven. Bekijk alle foto’s uit Paradiso hier.