NLpop-recensie: Luister Maar – Leonie Meijer

Sterke Nederpopsongs waar menig Nederlandstalige artiest jaloers op moet zijn

Leonie Meijer is ongetwijfeld één van de grotere revelaties in de Nederpop. Afgelopen vrijdag kwam haar nieuwe album uit: Luister Maar. Een prima vervolg op haar debuut Los.

Ik begon aan dit album met een klein vooroordeel. Stiekem was ik op zoek naar zo’n lekker melancholisch lied, vol dramatiek en emotie, dat er echt uit zou springen. Zulke nummers staan er zeker ook op, maar het album verraste me, en ik vond iets heel anders.

Het negende nummer op het album, getiteld Geen Woorden Voor Jou, heeft volgens mij hitsingle written all over it. Vanaf de eerste seconde, vrolijk, uptempo, catchy. Ik heb geen idee of dit nummer een single wordt, maar het lijkt mij een perfecte keuze.

Toegegeven, Geen Woorden Voor Jou heeft minder diepgang dan sommige andere nummers op het album, maar voor grote hits is diepgang geen must. ‘Je bent m’n stem, m’n gitaar, mijn gevoelige snaar’. Die hele tekst steekt tamelijk briljant in elkaar.

Leonie heeft een heel herkenbaar eigen geluid. Dat vooropgesteld. Vergelijkingen met andere artiesten zijn altijd tricky. Is zij de vrouwelijke Borsato? Misschien vindt ze een eigen midden tussen Borsato, De Dijk, Meeuwis en jonge talenten als Nielson.

Het album is heel toegankelijk en radiovriendelijk, zo ook het openingsnummer. Het optimistische Niemand Als Jij. Dit is onvervalste Nederpop, maar door het karakteristieke stemgeluid van Leonie en de frisse productie klinkt het gelukkig niet ouderwets.

Het fijne duet met Joost Marsman kenden we al, maar de plaat bevat wel een langere albumversie van dat nummer. In Haal Jezelf Uit De Droom horen we hoeveel vocale kracht Leonie in zich bergt. Een aanvalsnummer in de stijl van Borsato’s Ik Leef Niet Meer Voor Jou en This Is How A Heart Breaks van Rob Thomas. Liedjes waar ik wel van hou.

Naast Wacht Tot Ik Bij Je Ben staat er nog een duet op dit album, en wel met niemand minder dan Ruth Jacott. Een originele keuze om dit nummer niet met een man maar met een vrouw te zingen, en de klanken van de twee zangeressen passen mooi bij elkaar.

De vergelijking met Borsato dringt zich ook een beetje op bij het titelnummer Luister Maar. Kwetsbare tekst, gevoelige ballade. Maar Leonie schrijft haar eigen werk, terwijl Borsato afhankelijk is van anderen (Ewbank) die zijn songs schrijven. Marco is natuurlijk wel een meester in de interpretatie en het zich eigen maken van liedjes. Dat staat buiten kijf.

Toch vind ik dat Leonie zich kwetsbaarder opstelt, een completere artiest en muzikant is, omdat ze haar eigen woorden zingt. Aan Luister Maar schreef ze meer mee dan aan haar debuut Los. ‘Durf te zijn wie ik ben’, hoor ik Leonie zingen. En dat durft ze.

NLpop’s finale oordeel: Luister Maar 4 sterren.
Eens of oneens? Laat het weten in de comments!