Jan Smit, da's die gezellige oer-Hollandse jongen uit Volendam. Niet superknap, niet superslank, niet superlang en ook niet superbedeeld qua zangstem. En toch vinden velen 'm superaantrekkelijk. Hoe dan ook: 'niet superslank' kan van het bovenstaande lijstje worden weggestreept. Jan Smit is namelijk 10 kilo afgevallen en loopt naar verluidt met een klein wasbordje rond.
Shownieuws maakte zojuist melding van Smits afvalrace, waar vriendinnetje Yolanthe op aangedrongen zou hebben. Evengoed komt de metamorfose niet slecht uit; na zijn vakantie vertrekt Jan vrijwel meteen naar Spanje om daar zijn vakantieprogramma voor de Tros op te nemen. Kan ie meteen zijn strakke buikje tonen in het zonnige Espanol.
Jan maakte er overigens nooit een geheim van wat reserves te hebben op en rond zijn middel. Evengoed hield hij krampachtig zijn adem in op de catwalk in de reclames voor zijn ondergoed. Blijkbaar wilde hij dus toch wat strakker overkomen dan hij in werkelijkheid was.
Volgens mij zal het veel fans een worst wezen, Jan Smit tien kilo lichter of zwaarder. Binnenkort hier de eerste foto van de afgeslankte Jan. Knap gedaan hoor.
Zie ook:
- Yolanthe geen fan van muziek Jan Smit
- Jan Smit scoort vierde nummer 1-hit op rij
- Minder Jan Smit in het land, meer op televisie
18 juni
Het leed dat Jan heet
Mensen mensen, het is verschrikkelijk, je leest weleens van mensen die onrecht is aangedaan, ze worden mishandeld door hun ouders, ze hebben een beugel dus de gehele school mept ze als kind in elkaar. Ook de dikke bril (uit geldnood bij Hans Anders gekocht en dus van een lelijkheid die niet is te beschrijven) doet er ook geen goed aan.
Door al deze pesterijen zijn ze niet instaat om hun school af te maken en dus een goede carrière zit er ook al niet in. Dat wordt een leven lang met putjes scheppen, prullenbakken legen (op de gehate school waar je vroeger zo bent getreiterd). Misschien, heeeeel misschien, als je toch naar jaren goed je best hebt gedaan dan wordt je ambtenaar. Niet zomaar een ambtenaar,
nee een hele bijzondere ambtenaar. Je wordt Hoofd ambtenaar van de plantsoenen dienst. Treurig kom je elke dag van je werk thuis bij zo’n draak van een vrouw. Zo’n vrouw van 150 kilo schoon aan de haak. Nou ja schoon, zo schoon is ze niet, ze is eigenlijk een viespeuk. De borden staan dagen op het aanrecht.
Een stofzuiger heeft het huis al in geen maanden meer gezien en wat haar persoonlijke hygiëne betreft: dat laat ook al te wensen over,
er hangt een schrale lucht van zweet, vies haar en rotte ademlucht om haar heen.
Toch heb je in de loop van de tijd je best gedaan om van haar te houden, het was niet gemakkelijk
maar daar heb je dan toch iets moois aan overgehouden. 3 bloedjes van kinderen. De oudste jongen, zo dom!!!! Och eigenlijk is dat niet eens zo erg. Misschien is het voor hem wel een zegen
want nu heeft hij tenminste niet in de gaten in wat voor een uitzichtloze situatie hij zich bevindt en dat hij ongetwijfeld hetzelfde zal eindigen als zijn vader. De vader waar hij trouwens erg tegenop kijkt (ik zei het al hij is erg dom). De middelste is een meisje en het volstaat mij te zeggen dat ze op haar moeder lijkt. De jongste dat is degene waar al je hoop op is gevestigd, het is nog niet duidelijk of het slim of dom wordt en als ze een paar
maanden oud zijn dan zie je ook nog niet goed of het lelijk of mooi gaat worden.
U hoort het al het is een treurig leven en we weten hoe dit af gaat lopen.
De oudste komt in de bak, waar hij continue wordt gepest en in de maling genomen, gelukkig is ie zo dom dat hij het zelf niet in de gaten heeft. De middelste wordt een kopie van haar moeder
die ook als walrus in een ongelukkig huwelijk is gestrand. De jongste gaat het helemaal maken,
hij wordt de eerste die een diploma haalt. Het is dan maar VMBO-K, maar het biedt mogelijkheden.
De man en vrouw blijven samen tot de dood hen scheidt. Och en wat kan het leven dan LANG duren.
Maar bovenstaand leven is niets in vergelijking wat ik vandaag in de krant las.
Ik was er helemaal van ondersteboven, zoveel pech, zoveel ongeluk en dan toch je er zo doorheen slaan.
Ik had dit nieuws niet willen missen, nog voor geen goud. Jan, jij geeft hoop. Ik hoop dat iedereen die net als ons hoofd plantsoenendienst
zich ongelukkig voelt zich kan oprekken aan jou vreselijk lijden.
Mijn dank gaat uit naar de Telegraaf, die ons altijd weer weet te verblijden met zeer belangrijk nieuws.
http://www.telegraaf.nl/prive/4192390/__Jan_Smit_is_acht_kilo_afgevallen__.html?p=1,2
En na het lezen van dit nieuws ga ik weer eens iets doen (misschien toch maar even stofzuigen?).
Liefs van
http://damemetmening.spaces.live.com/blog/