De afgelopen week kwam het nieuwe album van Colin Benders alias Kyteman uit. Een visionaire mix van jazz, pop, hiphop en klassiek, grotendeels opgenomen op een ouderwetse taperecorder. ‘Een deel van de fans zal schrikken,’ schreef de Volkskrant.
Met die schrik valt het mee, als we het over het album hebben. The Kyteman Orchestra duwt Madonna’s M.D.N.A. al na één week van de toppositie in de Album Top 100. Acda en De Munnik blijven op 2 met 't Heerst, en het debuutalbum van Birdy stijgt naar nummer 3.
Over de tour hoor en lees ik meer wisselende reacties. Heeft die recensent dan toch gelijk? Het feit dat luidruchtige mensen door medebezoekers werden gevraagd om stil te zijn tijdens het concert zegt wel iets over de sfeer. The Kyteman Orchestra eist aandacht.
Wie enkel naar het concert gaat om een feestje te bouwen kan dus beter wegblijven. De teksten van de tracks op het nieuwe album doen dat trouwens al vermoeden; tijd voor reflectie en meer zwaarmoedige diepgang. Dit is geen hoempapa-pop, dit is Kunst.
Het album is een kunstwerk en Kyteman is hipper dan hip. Na de overdonderende impact die het debuutalbum The Hermit Sessions (2009) had op het Nederlandse poplandschap is ieder vervolg natuurlijk extra moeilijk. Kyteman dealt daar volgens mij goed mee.
Oprechtheid is de kern. Het maakt niet uit hoe bombastisch sommige koor- en orkestpartijen zijn. Als ze doordacht zijn, dan zijn ze nooit over-de-top. The Kyteman Orchestra is voor fijnproevers, en deze entree in de Album Top 100 laat zien dat we er daar in Nederland veel van hebben. Luister hieronder naar de single The Mushroom Cloud.
