Vernietigende kritiek op ‘Muziek’, eerste Borsato-single in drie jaar
Gisteren werd de veelbesproken nieuwe single Muziek van Marco Borsato wereldkundig gemaakt. Vrijdag komt ie officieel uit, en de kans is groot dat ‘Muziek’ een week later de 17de nummer 1-hit van Borsato zal worden.
Critici nemen daar alvast een voorschot op door te stellen dat een nummer 1-hit tegenwoordig weinig voorstelt. Het Algemeen Dagblad publiceerde vandaag een vernietigende analyse waarin Marco wordt weggezet als een has been.
‘Marco Borsato is nog populair maar zijn troon is hij wel kwijt. Nieuwe single Muziek kan het Koningslied niet doen vergeten’, oordeelt de AD-recensent.
Het stuk zit wonderlijk in elkaar. De conclusie ‘zijn hoogtijdagen zijn voorbij’ staat aan het begin, en de rest van de analyse is daar een onderbouwing van. De krant wijt de downfall van Borsato aan ‘tientallen grote en kleine oorzaken’.
Was Borsato echt een onaantastbare koning?
Nee. De critici doen aan geschiedvervalsing. Zij verdraaien het verleden om een niet-bestaande tegenstelling te creëren. In werkelijkheid is er altijd kritiek geweest, zijn er altijd haters geweest. Borsato was nooit onaantastbaar.
Een verschil is dat nu – na de opkomst van sociale media – verbeten elitesnobs zoals Nico Dijkshoorn een groter platform hebben, en er een dynamiek ontstaat die erg te vergelijken is met ‘meelopers’ op een middelbare school.
Ze lullen elkaar allemaal na en doen wedstrijdjes in wie het meest bloemrijk de nieuwe single van Borsato kan bashen. De media houden van een hype en brengen dat als nieuws. Mag allemaal. Vrijheid, blijheid. Kwestie van smaak.
Zeiken als nationaal gezelschapspel
Maar maak er niet meer van dan het is. De zeikerds hebben het nu op Borsato gemunt. Tien jaar geleden was het Jan Smit en de tijd dat publiekslieveling Gers Pardoel het voor zijn kiezen krijgt zal ooit vast ook nog wel komen.
Toen Anouk haar liedje Birds voor het Songfestival presenteerde brak een storm van kritiek los. Het zou niks worden met dat begrafenislied, we zouden weer de finale niet halen, en Anouk zou helemaal de weg kwijt zijn.
Toen ze twee maanden later in Zweden de finale had gehaald met precies datzelfde ‘begrafenislied’ brak er een ware Songfestivalkoorts in Nederland uit. Alle kritiek was in één klap vergeten. Zo snel kan het soms gaan.
Borsato is en blijft Borsato
Met zijn nieuwe single blijft Marco Borsato zich vernieuwen. Zijn stijl en geluid zijn mainstream, en spreken dus een breed publiek aan. Maar Borsato is nooit voor iedereen geweest. Dat was vroeger zo, en dat is nu nog steeds zo.
In de kern is hij dus niet veranderd. Zijn single ‘Muziek’ ligt duidelijk in het verlengde van een aantal van zijn eerdere hits, inclusief de rap van Ali B, maar met een andere invalshoek. In dit geval invloeden uit de dance-muziek.
Een hit in wording. Borsato is terug, en dat gaat niet onopgemerkt voorbij.
Foto: Thomas Piek
Wel mooi beschreven. Zo is het wel. Ik snap niks van het lied en vind dat er veel te veel veranderingen in zitten en stemmingswisselingen. Het begin begint veelbelovend, maar dan heeft een kind haar moeder verloren en daarna de rap. Maar het is zo makkelijk om hem neer te sabelen. En die Nico D. moet je ook niet echt serieus nemen. Marco Borsato heeft toch wel geschiedenis geschreven in Nederland en het Nederlandse lied is mede dankzij hem weer op de kaart gezet.
Goed stukje. Mee eens.
Een statistisch overzich van wie er nu eigenlijk de koning is:
Aantal hits in de eeuwige (Nederlandstalige)top 1000:
Marco Borsato > 40
Yes-R > 32
Ali B > 30
Kempi > 24
Keizer > 23
Opposites > 20
Nick & Simon > 20
Gers Pardoel > 19
Guus Meeuwis > 19
K3 > 17
Lange Frans > 16
Darryl >15
Fouradi > 15
Borsato is wel degelijk een has been voor de massa.
10 x een gelredome uitverkopen zoals 8 jaar geleden, dat gaat hem niet meer worden. die hoogtijdagen liggen voorlopig achter hem
Dit ligt niet helemaal aan Marco Borsato alleen, maar ook aan consumentverandering. 10x een zaal uitverkopen lukt bijna geen enkele Nederlandse artiest meer. Goed voorbeeld is cabaret: Waar Youp van t Hek vroeger 6 weken achter elkaar in 1 theater kon staan, is dat tegenwoordig 2 avonden.
In elk bericht van Gordon probeert de webmaster zijn single en prestatie onderuit te halen. Gaat het over Borsato, dan is kritiek ineens niet op z’n plaats. De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Erg onprofessioneel en vooral onjounalistiek. Dit alles staat los van mijn mening over beide singles en artiesten.
Kritiek op Borsato lijkt in Nederland op een vorm van heiligschennis volgens mij. Kritiek? Liever niet.
Da’s erg jammer, want ik vind dit echt verschrikkelijk. Borsato heb ik overigens altijd al zwaar overschat gevonden.
Dat was mij ook al opgevallen.
Ik snap je bericht, maar mensen vergeten wel eens dat dit altijd nog een ”blog” is. Om een mening wordt gevraagd, en die wordt door de schrijver gewoon gegeven.
Mijn probleem met het nieuwe nummer is dat ik het idee heb dat het gemaakt is om vernieuwend te zijn, en niet om goed te zijn. Daardoor is er teveel ingegooid, is er als het ware een recept gevolgd om “iets vernieuwends te doen”, maar een goede kok kookt op smaak en niet op recept. Het doet af en toe echt pijn aan mijn oren, het klopt niet, terwijl er wel een hoop goede ingredienten in zitten. Ik ben geen fan van Borsato, maar vind dat hij een hoop goede nummers heeft uitgebracht. Uitzondering is bijv. Rood waarop ik dezelfde kritiek had als op het nieuwe nummer. Echter, de conclusie dat Borsato voorbij is ben ik het absoluut niet mee eens. Wel dat hij op zoek moet naar vernieuwing in het team rondom hem heen, en vooral qua schrijftalent. Dat maakt hem ook weer beter.
Mooi gezegd Calypso! Daar ben ik het volledig mee eens!